امام علی علیه السلام فرمودند:
أَوْلَی النَّاسِ بِالْعَفْوِ أَقْدَرُهُمْ عَلَی الْعُقُوبَهِ.

سزاوارترین مردم برای عفو کردن تواناترینشان به هنگام کیفر دادن هستند.
نهج البلاغه، حکمت 49
شرح حدیث:
در آن هنگام که همه اختیارات برای گرفتن انتقام در دست ماست و هیچ مانعی برای کیفر دادن به افراد وجود ندارد گذشت سزاوارتر است.

بر همین اساس همان بزرگوار می فرمود:

کُن عَفُوّاً فِی قُدرَتِک جَوادٌ فِی عُسرَتِک موَثّراً مَعَ فاقَتِک یَکمَل لَکَ الفَضل (1)
زمانی که قدرت داری با گذشت باش و در زمان تنگدستی بخشنده و در عین نیازمندی ایثارگر تا فضل تو به کمال برسد.

فرزند بزرگوارش امام حسین علیه السلام نیز فرمود:

اِنَّ اعفَی النّاس مَن عَفا عِندَ قُدرَته (2)
با گذشت ترین مردم کسی است که در زمان قدرت داشتن گذشت کند.

پی نوشت:
1- غرر الحکم 7179
2- الدر الباهره ص 24

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.